फेसबूकवर पोरी पटतात या एका गोड गैरसमजामुळे सुरवातीला जून 2010 मध्ये फेसबूकवर अकाउंट खोललेल.
फेसबूकवर तुमच्यासारखी ओळखीची,अनोळखी आणि नवनवीन माणसं भेटत गेली...काही जिवाभावाच्या पोरीही भेटल्या.शाळेत असताना पासून मुलींपासून लांब लांब पळायचो.
तुम्हाला खोट वाटेल ; पण फेसबूकवर मला ७-८ पोरींने मोबाइल नंबर share केलेत..( जरा जास्तच लाल करतोय ना..?? )
पण स्साला मला तर कधी जमलच नाही फेसबूकवर पोरी पटवायला..काही गोष्ठी रक्तातच असाव्या लागतात म्हणा.( मी किती चांगलाये हेच पटऊन सांगतोय अस वाटतय ना..?? ).
एक तर 32 वर्षाची मुलगीये माझ्या लिस्टमध्ये.हो मुलगीच म्हणा.तिच अजुन लग्न नाही झाल.ती म्हणाली कि , ऐन वेळेस घरच्या जाबाबदार्या,भावाच आजारपण या गोष्ठी समोर आल्या.मग लग्ना करायच राहूनच गेल.पण लग्न न झाल्यामुळे आयुष्य अस अपूर्ण वगैरे नाहीं वाटत.
तिच्याशी बोलताना अस कधीच नाही वाटल कि ती डिप्रेशनमध्ये वगैरे आहे.पण खुप बिंधास्त जगते ती.
एका मुलीला तिच्या बॅायफ्रेंडने फसवलेल
use & throw..
तिच्या बॅायफ्रेंडने लग्नाच अमिश दाखऊन तिच्याशी फिजीकल रिलेशन ठेवल.
मी तिला अधार दिला नसता तर कदाचित तिने सुसाइड केल असत.
असे प्रॅाब्लम माझ्यावर विश्वास ठेउन शेअर करणार्याही पोरी भेटल्या फेसबूकवर.
खर तर मला ब्लॉगबद्दल काहीच माहीच माहित नव्हत.एका पोरीने रात्रि ( पहाटे) ३ वाजेपर्यंत जागून माझा ब्लॉग बनऊन दिला..आणि मी तिला साधा एखादा call करुन थॅंक्स पण नाही बोललो...शेवटी तिनेच मला नंतर call केला.मी तिच्याशी त त प प करुन बोलत होतो.
एक मुलगी मला म्हणाली , " प्रेम खुप अनमोल असतं रे,ते अस कोणावरपण उधळायच नसत."
आणि माझे डोळे खाडकन उघडले.
कसल भारी शहाणपण शिकऊन गेली ना.
अजुन बरच काही.....
रोज अस नाहीं ; पण कधी कधी मूड छान असला कि जे मनात येइल ते टायपत बसायच.वाचणारे अगदी profile visit करुन वाचतात.इज्जत काढणारे इज्जत काढतात.
i don't care.
खुप काही शिकायला मिळाल इथे.मला व्यक्त व्हायला आवडत.मी व्यक्त होतो. स्वतःसाठी,माझ्या मनाच्या समाधानासाठी .
खर तर फेसबूकमुळे मला व्यक्त व्हायला छानसा फ्लॅटफॅार्म मिळाला.
मुलींच जग वेगळच असत यार.
काही खुप भाबड्या तर काही डिटेक्टेव्ह असतात.यांच्यातला शेरलॅाक होम्स् कधी जागा होइल याचा काही नेम नाही..काही पोरी एखाद्यावर पटकन विश्वास ठेवता.
काही मुली खटकल तर फटकन बोलणार्या तर काही डोंगराएवढी दुख: एवढ्याशा मनात ठेउन खंबीरपणे जगणार्याही असतात.
शक्यतो आपले प्रॅाब्लम्स कोणाबरोबर शेअर करत नाहीत पण ; समझाउन घेतल तर खुप काही शेअरही करतात.
कधी त्या मुली call msg करतात तर कधी मी करतो.बस्स इथच फुलस्टॅाप.अजुन तरी फेसबूकवरच्या कोणत्या पोरीला भेटायला नाही गेलो.
काय माहित ; पण मनातून भेटावस नाहीं वाटत.उथळ पाण्यातली मैत्री जास्त दिवस टिकेल का याचा विचार येतो मनात.अंतर ठेउन राहिलेलच बर..online मैत्रीच ठिकये. इथे माणसांमध्ये (specially in girls) अडकून रहायच नाहीं एवढी काळजी मी घेतोय.अवघडये पण जमतय. आणि पोरी पटवण्या व्यतिरीक्त इथे फेसबूकवर अजुन खुप काही आहे .
फेसबूकवर तुमच्यासारखी ओळखीची,अनोळखी आणि नवनवीन माणसं भेटत गेली...काही जिवाभावाच्या पोरीही भेटल्या.शाळेत असताना पासून मुलींपासून लांब लांब पळायचो.
तुम्हाला खोट वाटेल ; पण फेसबूकवर मला ७-८ पोरींने मोबाइल नंबर share केलेत..( जरा जास्तच लाल करतोय ना..?? )
पण स्साला मला तर कधी जमलच नाही फेसबूकवर पोरी पटवायला..काही गोष्ठी रक्तातच असाव्या लागतात म्हणा.( मी किती चांगलाये हेच पटऊन सांगतोय अस वाटतय ना..?? ).
एक तर 32 वर्षाची मुलगीये माझ्या लिस्टमध्ये.हो मुलगीच म्हणा.तिच अजुन लग्न नाही झाल.ती म्हणाली कि , ऐन वेळेस घरच्या जाबाबदार्या,भावाच आजारपण या गोष्ठी समोर आल्या.मग लग्ना करायच राहूनच गेल.पण लग्न न झाल्यामुळे आयुष्य अस अपूर्ण वगैरे नाहीं वाटत.
तिच्याशी बोलताना अस कधीच नाही वाटल कि ती डिप्रेशनमध्ये वगैरे आहे.पण खुप बिंधास्त जगते ती.
एका मुलीला तिच्या बॅायफ्रेंडने फसवलेल
use & throw..
तिच्या बॅायफ्रेंडने लग्नाच अमिश दाखऊन तिच्याशी फिजीकल रिलेशन ठेवल.
मी तिला अधार दिला नसता तर कदाचित तिने सुसाइड केल असत.
असे प्रॅाब्लम माझ्यावर विश्वास ठेउन शेअर करणार्याही पोरी भेटल्या फेसबूकवर.
खर तर मला ब्लॉगबद्दल काहीच माहीच माहित नव्हत.एका पोरीने रात्रि ( पहाटे) ३ वाजेपर्यंत जागून माझा ब्लॉग बनऊन दिला..आणि मी तिला साधा एखादा call करुन थॅंक्स पण नाही बोललो...शेवटी तिनेच मला नंतर call केला.मी तिच्याशी त त प प करुन बोलत होतो.
एक मुलगी मला म्हणाली , " प्रेम खुप अनमोल असतं रे,ते अस कोणावरपण उधळायच नसत."
आणि माझे डोळे खाडकन उघडले.
कसल भारी शहाणपण शिकऊन गेली ना.
अजुन बरच काही.....
रोज अस नाहीं ; पण कधी कधी मूड छान असला कि जे मनात येइल ते टायपत बसायच.वाचणारे अगदी profile visit करुन वाचतात.इज्जत काढणारे इज्जत काढतात.
i don't care.
खुप काही शिकायला मिळाल इथे.मला व्यक्त व्हायला आवडत.मी व्यक्त होतो. स्वतःसाठी,माझ्या मनाच्या समाधानासाठी .
खर तर फेसबूकमुळे मला व्यक्त व्हायला छानसा फ्लॅटफॅार्म मिळाला.
मुलींच जग वेगळच असत यार.
काही खुप भाबड्या तर काही डिटेक्टेव्ह असतात.यांच्यातला शेरलॅाक होम्स् कधी जागा होइल याचा काही नेम नाही..काही पोरी एखाद्यावर पटकन विश्वास ठेवता.
काही मुली खटकल तर फटकन बोलणार्या तर काही डोंगराएवढी दुख: एवढ्याशा मनात ठेउन खंबीरपणे जगणार्याही असतात.
शक्यतो आपले प्रॅाब्लम्स कोणाबरोबर शेअर करत नाहीत पण ; समझाउन घेतल तर खुप काही शेअरही करतात.
कधी त्या मुली call msg करतात तर कधी मी करतो.बस्स इथच फुलस्टॅाप.अजुन तरी फेसबूकवरच्या कोणत्या पोरीला भेटायला नाही गेलो.
काय माहित ; पण मनातून भेटावस नाहीं वाटत.उथळ पाण्यातली मैत्री जास्त दिवस टिकेल का याचा विचार येतो मनात.अंतर ठेउन राहिलेलच बर..online मैत्रीच ठिकये. इथे माणसांमध्ये (specially in girls) अडकून रहायच नाहीं एवढी काळजी मी घेतोय.अवघडये पण जमतय. आणि पोरी पटवण्या व्यतिरीक्त इथे फेसबूकवर अजुन खुप काही आहे .
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा